Drodzy Czytelnicy,
Nie ma chyba lekarza weterynarii, który nie znałby książek Jamesa Herriota. W latach 70. ubiegłego wieku opisał on wydarzenia ze swojej praktyki w serii powieści pod wspólnym tytułem. Wszystkie stworzenia duże i małe, która przyniosła mu światową sławę. Książki opisują życie i pracę lekarza weterynarii na angielskiej prowincji w latach powojennych. W trakcie studiów miałem możliwość zwiedzenia jego domu i praktyki weterynaryjnej, przerobionej na muzeum. Pierwszym zaskoczeniem był fakt, że książkowe Darrowby to tak naprawdę miejscowość Thrisk, a James Herriot w rzeczywistości nazywał się James Alfred Wight. Kolejnym zaskoczeniem był fakt, jak skromnie, w aspekcie wyposażenia i leków, wyglądała ówczesna praktyka weterynaryjna. Można nawet rzec, że metody leczenia z tamtej epoki zakrawały na szarlatanerię. Oczywiście to tylko znak postępu, jakiego ludzkość dokonała przez ponad 100 lat! W pamięci mam jeszcze opisy z książek Herriota dotyczące znieczulenia terenowego konia, w których opierano się na maskach nasączonych eterem bądź chloroformem. Dlatego czytając artykuł lek. wet. Olgi Drewnowskiej, można dostrzec, jak ogromny postęp się dokonał w płaszczyźnie znieczulenia, monitorowania i zabiegów terenowych u koni. Dostępne są coraz doskonalsze protokoły znieczulenia, monitorowanie opiera się na coraz bardziej szczegółowych tabelach – wszystko to służy poprawie bezpieczeństwa zabiegów u koni. Dla wszystkich osób zawodowo związanych z hipiatrią ten artykuł to lektura obowiązkowa! Ponadto aktualny numer pełen jest bardzo ciekawych i merytorycznych artykułów z zakresu chorób trzody chlewnej i bydła. Dotyczą one głównie problematyki chorób zakaźnych, które w dzisiejszych czasach stają się zmorą wielkotowarowej hodowli zwierząt. Ułożenie odpowiedniego programu profi laktycznego wymaga ogromnej wiedzy, doświadczenia oraz znajomości stada. Wiadomo też, że w parze z profi laktyką w stadzie muszą iść również monitoring oraz zaawansowane elementy bioasekuracji. Mam nadzieję, że artykuły zawarte w aktualnym numerze „Weterynarii w Terenie” pomogą Państwu w tych wyzwaniach.
Ciekawej lektury.
Znieczulenie ogólne koni niesie ze sobą duże ryzyko, a ocena pacjenta i poziomu znieczulenia jest wyzwaniem u tego gatunku. Zazwyczaj jest ono przeprowadzane w warunkach szpitalnych, jednak wciąż ze względu na aspekty logistyczne niektóre zabiegi wykonuje się w warunkach terenowych. W terenie istnieje możliwość wykonania jedynie znieczulenia infuzyjnego, a monitoring pacjenta jest znacząco utrudniony, jednak jest możliwy nawet w takich warunkach.
Rozmowa z lek. wet. Olgą Drewnowską, asystentką naukowo dydaktyczną Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie oraz hipiatrką, która zajmuje się anestezjologią koni w nauce i klinice, a w praktyce również okulistyką, stomatologią oraz tłumaczeniami specjalistycznymi. Kładzie nacisk na rozwój anestezjologii koni w praktyce i nauczaniu w Polsce, również we współpracy międzynarodowej. W pracy często towarzyszy jej pies Frodo. W wolnych chwilach jeździ konno i uprawia trekking górski.
IBR został poznany bardzo dokładnie a jego zwalczanie w pojedynczym stadzie jest wyjątkowo proste. Już ponad 35 mln krów w Europie objętych jest programem eradykacji. Jest to choroba o ogromnym znaczeniu ekonomicznym i immunosupresyjnym. Pierwszego stycznia 2018 roku Polska również podjęła się uwolnienia stad od tej choroby.
Status immunologiczny cieląt stanowi podstawowy czynnik determinujący zdrowotność oraz produkcyjność zwierząt zarówno w okresie odchowu, jak też w późniejszych etapach produkcji. Bardzo istotnym parametrem decydującym o statusie immunologicznym oseska oraz poziomie wrażliwości na zachorowania jest prawidłowy transfer immunoglobulin siarowych.
Zapalenia gruczołu mlekowego stanowią najbardziej złożony i kosztowny problem w hodowli bydła mlecznego na całym świecie. Mogą one być wywoływane nawet przez 150 różnych gatunków mikroorganizmów. W diagnostyce czynników chorobotwórczych mastitis często pomija się mykoplazmy, a jako ważne czynniki zakaźne nierzadko izolowane są one z przypadków zapaleń wymienia u krów. Mastitis tła mykoplazmowego jest przy tym wysoce zakaźną chorobą, a jej proces chorobowy obejmuje często więcej niż jedną ćwiartkę wymienia i powoduje znaczący spadek mleczności przy słabej efektywności leczenia powszechnie stosowanymi w terapii weterynaryjnej antybiotykami.
Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie płynu żwaczowego oraz przedstawienie jego wykorzystania w terenowej diagnostyce wybranych chorób metabolicznych bydła, np. kwasicy żwacza lub zasadowicy żwacza. Poprzez określenie podstawowych parametrów fizykochemicznych, wykonanie szybkiego testu z użyciem błękitu metylenowego oraz analizę mikroskopową rozmazów z płynu żwaczowego można bezpośrednio wnioskować o ewentualnych zaburzeniach procesów zachodzących w największym przedżołądku bydła.
Infekcja śródmaciczna jest diagnozowana u 21,5% martwo urodzonych cieląt ras mlecznych w południowo-zachodniej Polsce. Najczęściej diagnozowano infekcję pasożytniczą (11,6%), następnie wirusową (7,4%), a najrzadziej bakteryjną (5,0%). Infekcja śródmaciczna u cieląt powodowała istotne skrócenie długości trwania ciąży.
Algorytmy diagnostyczne umożliwiają usystematyzowanie kolejnych kroków diagnostycznych w celu osiągnięcia wyższego wskaźnika skuteczności diagnozy, opierając się o dowody uzyskane przy użyciu naukowo potwierdzonych metod o zmiennej czułości i specyficzności. Takie gotowe protokoły często umożliwiają lekarzom weterynarii ustalenie diagnozy, sklasyfikowanie i określenie stopnia zaawansowania choroby, dostarczając w ten sposób informacji potrzebnych do zastosowania najbardziej odpowiedniego leczenia.
Choroba obrzękowa świń (Edema Disease – ED) jest znaną powszechnie jednostką chorobową. Brak diagnozy i stosownego przeciwdziałania ED skutkuje stratami nie tylko w postaci zwiększonej śmiertelności prosiąt, ale również i znacznego ograniczenia przyrostów oraz wzrostu odsetka sztuk charłaczych. Dostępna w praktyce diagnostyka czynników zjadliwości multiplex-PCR serotypów E. coli występujących na fermie pozwala na precyzyjne potwierdzenie istnienia problemu chorobowego. Rozwiązaniem są dostępne na rynku szczepionki zawierające toksoid-Stx2e.
Zespoły chorobowe o wieloczynnikowej etiologii są w obecnych czasach jedną z głównych przyczyn strat ekonomicznych w produkcji świń na całym świecie. Zespół zaburzeń jelitowych u świń (PIDC – porcine intestinal disease complex) dotyczy jelita cienkiego i/lub grubego, powodując pojawienie się objawów klinicznych, takich jak: biegunka oraz spadek produktywności u trzody chlewnej. Charakteryzuje się złożoną etiologią, w której udział biorą czynniki zakaźne (bakterie, wirusy, pasożyty), środowiskowe oraz żywieniowe.
Mycoplasma hyopneumoniae występuje na całym świecie w intensywnej hodowli trzody chlewnej i powoduje zaburzenia w obrębie układu oddechowego spowodowane stanem zapalnym. Rozpoznawanie zakażenia Mycoplasma hyopneumoniae może opierać się na różnych podejściach: objawach klinicznych u chorujących zwierząt, obecności zmian w płucach (zarówno makroskopowych, jak i mikroskopowych), wykryciu odpowiedzi gospodarza w badaniach serologicznych (zarówno w surowicy, jak i płynie ustnym) oraz wykryciu samego zarazka (posiew lub techniki detekcji molekularnej – IF, ISH, PCR).
W artykule przedstawiono najważniejsze informacje zawarte w raporcie Europejskiej Agencji Leków, dotyczące skali sprzedaży środków przeciwdrobnoustrojowych stosowanych u zwierząt rzeźnych w wybranych krajach Europy w latach 2010-2015. Opisano skalę sprzedaży poszczególnych klas leków przeciwdrobnoustrojowych, ich postaci farmaceutycznych oraz obserwowane w badanym okresie trendy.
W pracy przedstawiono przegląd zmian patologicznych występujących w jajnikach klaczy. Specyficzna budowa jajnika koniowatych, a także duże rozmiary gonady sprawiają trudności w wykonaniu precyzyjnego opisu zmian histopatologicznych obecnych w tym narządzie. Rozwój zmian chorobowych w jajniku klaczy, manifestujący się na poziomie struktury komórkowej, był porównywany do analogicznych zmian występujących u suk i krów mlecznych. Specjalną uwagę poświęcono zależności w występowaniu zmian chorobowych w jajnikach i macicy klaczy.
Wprowadzenie i w dalszej kolejności kontrolowanie procedury udojowej to bardzo ważny element działań zmierzających do poprawy bądź utrzymania wysokiej jakości mleka. Rolą lekarza weterynarii współpracującego z fermą jest dopilnowanie właściwej procedury doju, a w sytuacji gdy to konieczne, wprowadzenie odpowiednich modyfikacji, tak aby procedura była zgodna z obowiązującymi standardami oraz w miarę możliwości dopasowana do danej fermy.
W tym numerze omówienie rozporządzeń i ustaw w zakresie: Wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa Klas tusz wołowych i wieprzowych Realizacji recept weterynaryjnych Ochrony zwierząt Prawa łowieckiego
Zapraszamy do wzięcia udziału w Testowym Programie Edukacyjnym. Pytania są związane tematycznie z pracami publikowanymi na łamach naszego czasopisma. W ciągu roku mogą Państwo zdobyć 15 punktów edukacyjnych.
Pejsakówka, tak potocznie w branży trzodowej − wśród lekarzy weterynarii, specjalistów chorób świń, zootechników, hodowców, producentów i właścicieli świń − nazywana była Międzynarodowa Konferencja Naukowa organizowana od 23 lat przez Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach.
Gdzie lepiej porozmawiać o profilaktyce chorób przeżuwaczy, jeśli nie w Polanicy? W tym roku XXI Międzynarodowa Konferencja Naukowa, która odbyła się 24 i 25 maja, dotyczyła ograniczenia stosowania antybiotyków w kontekście zapobiegania chorobom bydła.
Ponadregionalne Rolnicze Centrum Kongresowe w Pawłowicach po raz kolejny, 8 i 9 czerwca 2018 r., stało się miejscem, w którym spotkali się w szerokim gronie hipiatrzy zainteresowani diagnostyką i leczeniem skomplikowanych przypadków chorób wewnętrznych dotykających konie.